O Babaeng lubos na maawain,
Ano ba’ng aking mawiwika tungkol sa mga luhang bumukal
mula sa iyong kalinis-linisang mga mata,
nang mamistula mo sa harapan mo ang Iyong anak na nakatali, bugbog at sugatan?
Ano ba’ng aking alam sa luhang bumaha sa mukha mong walang kaparis, nang mamalas mo ang iyong Anak, iyong Panginoon, iyong Diyos, na nakabayubay sa Krus nang walang sala, nang ang laman ng iyong laman ay walang-awa kong kinatay?
Paano ko mahuhusgahan kung anong hagulgol ang lumigalig sa kalinis-linisan mong dibdib nang marinig mo ang “Babae, narito ang iyong anak” at sa disipulo’y “Narito ang iyong Ina”, nang tanggapin mong anak ang tagasunod kapalit ng amo, ang lingkod kapalit ng Panginoon?
No comments:
Post a Comment